Biraz Tiyatro

Geleneksel kış dönemi iznimi almış bulunmaktayım. Akşam vardiyasında çalışmam nedeniyle gidemediğim oyunlara öncelik tanıdım yine. Haftaiçi akşamlarında dışarıda olmayı özlemişim. Şimdilik üç tane oyuna ait yorum paylaşıyorum. Devamı haftasonu gelecek.


Surname 2010 - İbb Şehir Tiyatroları

En sevdiğim tiyatroculardan biridir Yiğit Sertdemir. (Diğeri için bkz: Berkun Oya) Yazdığı, yönettiği, oynadığı oyunun adına bile bakmam biletimi alırım. O kadar kesin bir referanstır benim için. Surname 2010'u geçen sene izlemek istemiş ancak elde olmayan sebeplerle kaçırmıştım. Bu kez ismini gördüğümde sevmediğim bir sahnede oluşuna aldırmadan aldım biletimi.

Oyunun konusunu anlatmayacağım. Tek söyleyeceğim mutlaka gidin, Şakbaz'ı, Şakendam'ı, Sühendan'ı, İstanbulbazlar'ı ve diğerlerini keyifle izleyin.


Karanlık İşler - İstanbul Devlet Tiyatrosu

Bir kulüpte dansçı olarak çalışan Mandy, aynı zamanda kulübün sahibi Koca Mack'in sevgilisidir. Mack, her haftasonu tüm hasılatın toplandığı ve aynı zamanda Mandy'nin yaşadığı eve gelir. Ancak Mandy yeni tanıştığı Gerry'e aşık olmuş ve onu evine getirmiştir. Mack gelmeden önce komşusu Tania'nın da yardımı ile Gerry'i evden çıkartmaya çalışır. Ancak işler daha da karışacaktır...

Çok büyük kahkaha beklentileri ile gitmediğiniz taktirde gayet keyif alabileceğiniz bir oyun.


444 - Kumbaracı50

Yiğit Sertdemir'in hem yazdığı hem de oynadığı oyunlarından biri. Hatırlatma merkezi olarak çalışan ve dört milyonun üstünde kullanıcısı olan bir kurumun çağrı merkezinde ve gece vardiyasında geçiyor. Gülhan Kadim, burada uzun zamandır çalışan eleman ve Yiğit Sertdemir ise çömez eleman rolünde. Daha ilk gününde işlerin karışmasına tanık oluyor. İlk çağrılarda, doktor randevusunun hatırlatılması gibi şikayetlerle karşılaşan elemanlarımız ilerleyen dakikalarda garip isteklerle ve yardım talepleri ile karşılaşıyor. Sistemde yaşanan bir sorun karşısında acele karar vermeleri ve geceyi sorunsuz atlatmaları gerekiyor. Peki nasıl ? Sorunun cevabı oyunda.

Eski bir çağrı merkezi çalışanıyım. Oyun esnasında o günleri yeniden yaşadığımı söyleyebilirim. Orada karşılaşılan çağrıların ne kadar absürd olabileceğini tahmin etmek imkansızdır ancak yaşayarak görebilirsiniz. Yiğit Sertdemir, sanki daha önce çağrı merkezinde çalışmış biri gibi yazmış. Bu oyunu mutlaka izleyin, pişman olmazsınız.

Bir de küçük öneri ; Kumbaracı50nin tam karşısında Alaylı Kafe isimli şirin bir kafe var. Toplamda dört masadan oluşuyor. Ancak sıcacık bir ortamı, güler yüzlü iki çalışanı ve sevimli bir kedisi var. Duvarlarda fotoğraflar, fonda muhteşem şarkılar, tiyatro sohbetleri, çok lezzetli çay ve kurabiyeleri var. Aldığım fişte Gülhan Kadim Sertdemir ismi geçiyor, sanırım ona ait. Oyun saatinden önce mutlaka orada bir çay içmenizi tavsiye ederim.