Günün Notları

Özlediğim seriye geri dönme zamanı! Karşınızda bu sezonun ilk notları. :)

- Her sezon ya da festival haftası için çanta hazırlamaya, kitap seçmeye, bilet peşinde koşmaya bayılıyorum. Bu fotoğraflar da minik bir seriye dönüştü sayılır.

- Bu hafta yıllık izindeydik. Tam bir kafa dinleme haftası oldu.

- Sezon açılışımızı Don Kişot balesi ile yaptık. Etkinlik sonrasında söylediğim ilk şey "zarafeti özlemişim" oldu. Çok keyifli bir gösteriydi. Fırsat bulursanız izleyin derim.

- Artık klasik haline gelen ada gezilerimizden birini yaptık. Her ne kadar Heybeliada çok sessiz ve Büyükada inadına kalabalık olsa da ada yolculuğu bile tek başına iyi hissettirmeye yetti.

- Fakat sizinle Büyükada'da kahve içmek için düzgün bir yer bulmanın zorluğu üzerine de konuşmak isterim. Geçtiğimiz yıl Dut Coffee açılınca ve kahvelerini denedikten sonra çok mutlu olmuş ve adada kahve durağımız olarak belirlemiştik ancak bu yıl gittiğimizde yerinde sıradan bir kafe vardı, maalesef mis gibi kahveleri olan bu minik yer kapanmıştı. Kaderimize boyun eğip zincir kahvecilerin yolunu tuttuk ancak ne görelim onlardan biri de kapanmış diğeri ise tadilat için ara vermiş.

- Filmekimi için üç tane filme bilet aldık ve hepsini izleme şansı bulduk. Bilet yakma konusunda efsaneye dönüşmüş bir çift olarak büyük başarı sayıyorum bunu :D

- Woman at War, Mutlu Lazarro ve Zavallı bu Filmekimi'nde izlediğimiz filmlerdi. Hepsini beğendim ancak Woman at War bir başka, detaylarını, görüntülerini ve hikayesini pek sevdim.

- Haftayı tiyatro sezonumuzun ilk oyununu izleyerek tamamladık. İkinci Dereceden İşsizlik Yanığı'nı izledik. Kişisel bir yorum olarak ben seyirci ile diyalog içinde olan oyunları sevmiyorum. Oyun izleme keyfimi bölüyor gibi hissediyorum. Bu oyunda sevmediğim kısımlar tam da seyirci ile etkileşime geçilen kısımlar. Hayatınızın bir döneminde işsiz kaldıysanız mutlaka tanıdık sahneler olacaktır sizin için de. Oyuncunun performansını ise ayrıca tebrik etmek gerek. 2 perdelik ve tek kişilik oyunda sahneyi doldurmak güç ister, altından kalkabilmişti bence.

- Bu arada en sevdiğim sahne Üsküdar Tekel Sahnesi olabilir. Çok seviyorum orada oyun izlemeyi.

- Şimdilik haberler bu kadar. Bol etkinlik ve keyif dolu bir sezon olsun!

Toz Almaya Geldim!

Çok uzun süredir gerçekten kötü günler, haftalar, aylar geçiriyorum. Çözemediğim ve uykumu kaçıran şeyler var. Hayattan zevk almama yardımcı olan ve sevdiğim çoğu şeyden mecburen uzak kalmama sebep olan şeyler. Blog yazmak da bunlardan biri, elim gitmedi bir türlü. Kafamı toparlamak çok zordu çünkü. Bir de yazacak iyi şeyler yoktu. Ne bir kitap ne bir oyun. Sızlanmak için yazmak da içimden gelmedi. Şimdi ne değişti de buradasın derseniz maalesef pek bir şey değişmedi, sorunlar hala yerinde, çözüm görünürde bile değil ancak biraz biraz idrak etmeye başladım sanırım. Ben ne yaparsam yapayım çözülmeyecek şeyler için günlerimi bu kadar kötü geçirmeme gerek yoktu. Küçük şeylerle mutlu olmasını bilen biri olarak sadece bunu yapmaya devam edecektim. Her ne kadar o küçük şeyler lüks haline gelmiş bile olsa yapabilirdim. Bunu geç de olsa anladım. O yüzden buradayım hem bloğun hem de kafamın tozunu alabilmek adına. 

Bu hafta sevdicekle yıllık izine çıkmış olmamız da iyi gelecek biliyorum, elimizden geldiğince dolu dolu geçirmeye çalışacağız. İlerleyen günlerde uzun uzun yazabilmek dileğiyle. 

Umarım hala buralardasınızdır, yeniden merhaba.

Günün Notları

Günün Notları başlıklı bir yazı yazmayı özlemişim. Önceden aklıma gelen şeyleri ajandama not alır bunu unutmayıp yazmalıyım derdim, uzun süredir yapmıyorum. Sadece aklıma geleni yazacağım. Konu konuyu açar nasıl olsa.

- 2018 olduğuna inanmakta zorlanıyorum. Saatler ve günler bu kadar sıkıntılı, zor ve tatsız geçerken yılların akıp gittiğine inanmak zor.

- 35 yaşında olduğuma inanmakta da zorluk çekiyorum. Çocukluğum daha dün gibi sanki.

- Uzun süredir özellikle maddi anlamda çok zor günler yaşıyoruz, hayatımızın her anına olumsuz etkisi büyük maalesef. Ama doğum günümde öyle güzel şımartıldım ki! İki saat için bile olsa sıkıntılardan uzaklaşmak iyi geldi. Fotoğraf o anları hatırlatsın diye.

- Geçtiğimiz yıl iki kitabın basımına küçük de olsa katkım oldu, düzeltmenliğini yaptım. Biri İstanbul'un Tarihi, Kültürü ve Yaşamı diğeri ise Mısır Otomobil Kulübü. Kitapçılarda raftan alıp baktığım ve iç kapağında ismimi gördüğüm anın tarifi yok benim için öyle büyük bir mutluluk. Daha önce tecrübem olmamasına rağmen bana inanıp teklifi sunan canım Selin'e de teşekkürü borç bilirim.

- Bu tecrübeden sonra diğer yayınevlerine de düzeltmenlik başvurusu yaptım ama henüz olumlu bir dönüş alamadım. Yine de umudum var.

- Kitap okuma hızıma kavuşmak istiyorum ancak elimde çok fazla kitap kalmadı. Dün eski yazılarımda gördüm bir zamanlar 100 - 150 kitap okunmayı bekliyormuş elimde. Hey gidi günler hey!

- Siegfried Lenz'in Almanca Dersi isimli kitabını okuyorum. 479 sayfalık bir kitabın daha başındayken tavsiye etmek mantıklı değil farkındayım ama yine de ediyorum. Yazarın tasvirlerine hayran kaldım, sanki çok lezzetli bir tatlıyı tadını çıkartarak yiyormuş gibi hissediyorum okurken.

- Vapurda çay ya da kahve eşliğinde kitap keyfi yapmaya bayıldığımı söylemiş miydim? Şu aralar tek lüksüm diyebilirim.

- Blogun temasını değiştirdik sevdicekle. Çok içime sindi, bakıp bakıp duruyorum aklıma geldikçe! 💛

- Tiyatro sezonunu hala açamadım içim buruk :(

- Şimdilik haberler bu kadar.

Kendime not: Bu kötü günler geçecek, umudunu kaybetme... Bu kötü günler geçecek umudu... Bu kötü günler geçecek... Geçecek.